Tren Yolculuğu

Uzaklara bir tren yolculuğu yapmalıyız. Araba ile çıkıp dakikalar içinde saatlik gittiğimiz yollar gibi, anılarımıza bir yenisini daha ekleyelim. Seninle konuşmak istediğim ama istediklerimi yapamadığım geceler kendimi burada buluyorum. Seni üzdüğüm geceler için beni binlerce kez affet küçüğüm.

Gökkuşağının üzerinde seni görüyorum, var olan her rengin tepesinde, bana gülümsüyorsun. Burada hep aşkı anlatan, anlatmasa bile konunun öyle yada böyle oraya bağlandığı yazılar yazdım. Bugün aşktan arda kalan zamanlarda konuşabileceğimiz bir konudan bahsetmek istiyorum. Farklı bir konuyu konuşmaya ne dersin?

Senin de aklına ilk gelen konu tabii ki aşktan bahsetmekti. Dediğim gibi pek bu konudan bahsetmiyoruz. Bundan dolayı, sonraki yazılarımda iyice irdeleyeceğim. Bu çocuk iyice kafayı yedi diyorsun değil mi?

Aşk ne kadar mükemmelse, delilik o kadar büyük, o kadar mutluluk vericidir.

Oscar Wilde demiş ki, bir erkek ve kadın arasındaki şey arkadaşlık olamaz. Aralarında tutku, ihtiras, düşmanlık veya aşk olabilir ama bu arkadaşlık olamaz. İnsan kendisine faydalı olacak şeyler için yaşar. Ailemiz dışında kimse bizimle, bizim faydamıza yakınlık kurmayacaklardır.

Hiçbir erkek birlikte olmak istemeyeceği bir kızla yakın arkadaş olmak istemez. 
Sigmund Freud

Aşktan yeterince bahsetmiyoruz, ele almak istediğim farklı yaklaşımlar var. Mesela yine Oscar Wilde evli insanlara “Kadın kocasını daha az sevmeli ama daha çok anlamalı. Erkek karısını daha çok sevmeli ama anlamaya çalışmamalıdır” tavsiyesinde bulunmuştur. Bunun zorluğu gören sevgili hemcimsim Joseph Conrad ise “Kadın olmak zor iştir çünkü her kadın erkek denilen yaratıkla uğraşmak zorundadır.” diyerek senin açından işlerin kolay olmadığını açık şekilde ifade etmiştir.

Sensin yaratık diyerek Joseph Conrad’a doğruları hatırlatıyor, yine de vicdanımı tam olarak rahatlatamıyorum. Bu, tren yolculuğunda başın omzumda tartışmak isteyebileceğim bir konuya benziyor. Böylece seni öperken hararetli ve vahşi fikirlerimi ehlileştirebilirim.

Dün gece yaşadığın o sevdayı,
Ne yazmayı düşün, ne anlatmayı.

Sonuna kadar firkat ile boğuştuğumuz bu günlerde, aylardır düzensiz olan uykularım zaman hızlı aksın diye düzelmiş, ben de sanıyorum ki meditasyon işe yarıyor. Meğer, tüm bunlar beynimin bana yaptığı oyunlarmış. Ne gülüyordur kim bilir “aşkım meditasyon sayesinde çabucak uykuya dalıyorum” dediğimde zırtapoz beynim.

Bence meditasyonun temelinde de aşk var. Aklımı bir şeylere odaklamak seni düşünmekten mümkün olmuyor ben de sana odaklanıp gereksiz detayların üzerine lavabo aç döküp sıcak su ile veda ediyorum.

Yine anlatmak istediğim şeyden uzaklaşıp asıl konuyu kaçırdım. Konumuz aşktı, pek az bahsediyorum bu meseleden. Daha sık ele almam gerekiyor. Cemal Süreya’nın da dediği gibi.

Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu,
İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük.

Biliyor musun Kozet, bana bazen çok kızdığın anlar olacak, bunun da aşka dahil olduğunu biliyor musun? Beni sevmesen neden kızasın ki, bana aşık olduğun için kızıyorsun. Ah sana aşık olmasaydım görürdün gününü zıpır dediğini biliyorum.

Bana öyle zor bir ihtimali yaşama fırsatı tanıdın ki, duygularımı kontrolünü kaybettim, gemi limana gümbür gümbür gidiyor. Durmuyor, durduramıyorum, dümeni kırdım, kağıdı yırtıp kalemi fırlattım, frenlerim patladı, üstüm başım yırtık, bacaklarım kırıldı, 20 tane kaslı adam kız kardeşlerine asılmışım diye beni dövmüşler, 11 futbolcunun markaja aldığı tek adamım, kaleci bile beni sıkıştırıyor, sayıları öğrenmek için kullanılan fasulyelerdenim ve bana sahip olan çocuk beni çipneyip duruyor, asit yağmuruyum, karbon ayak iziyim, sera etkisiyim, ben bir robotum ve tüm programlarım sana aşık olmak üzere kodlanmış, çarem yok, çaresizim. Seni kaybetmekten korkuyorum. Korkusuz olduğumu sanarken motor kaputuna ısınmak için girmiş yavru kediyim.

Aşk, imkansız­laşınca daha da şiddetleniyor.